Dahkla februari 2020
Tussen alle Corona berichten door toch ook even een wat leuker artikel welke het blijkbaar niet gehaald heeft in het clubblad. (Of wellicht dat de redacteur 'm heeft achtergehouden voor de volgende.)
Zaterdag 22 februari ging wederom een groep, met dit keer 7 Zegerplassers, naar Dakhla om een weekje te genieten van zon, water en wind. Dakhla ligt in het Westelijke deel van de Sahara woestijn waarvan Marokko zegt dat het hun grondgebied is. Met een locatie op ongeveer 1200 km zuidelijk van Casa Blanca ligt deze plek nog een stukje dichter bij de evenaar dan de Canarische eilanden. Ook in februari is hier de temperatuur dus aangenaam!
De week voor vertrek bekeken we de windvoorspellingen op Windfinder: niet zo best! Een matige wind en flinke hoeveelheid zon met hoge temperaturen. Nou was dit vorige keer (oktober 2019) ook de voorspelling vooraf en die bleek eigenlijk niet echt te kloppen. Een beetje ongerust dus, maar positief ingesteld dat het waarschijnlijk beter zou worden. Dat bleek gelukkig het geval te zijn!
Op schiphol aangekomen even de bagage inchecken. Dat bleek nog wat meer werk dan verwacht omdat een baby, ondanks klein van formaat, stiekem toch wat bagage mee heeft. Het onderstel van de kinderwagen/draagmand moest namelijk als speciale bagage mee. Eenmaal achter de douane Was het tijd voor de pre-flight hamburger bij McDonalds. Dit is een beetje een traditie aan het worden met overzeese surftrips.
Een ander deel van de voorpret was dat we allemaal een mooi nerdy helikopterpetje op onze kop hadden. Zo konden we onze groep goed herkennen. Van anderen mensen veelal de vraag gekregen waarom we allemaal zo’n gek petje op hadden en of het te maken had met carnaval. Geen idee eigenlijk, je moet af en toe een beetje gek doen, toch?!
De vluchten en overstap waren goed te doen. Het blijkt nog wel dat ze in Marokko nog niet heel digitaal zijn: Een digitale boarding pas waren ze niet van gediend! Eenmaal aangekomen op Dakhla airport (meer 1 airstrip eigenlijk), moesten we een formulier invullen waarop we aangaven dat we niet met het nieuwe Coronavirus in aanraking gekomen waren en geen tekenen van ziekte vertoonden. Nog best wel uitgebreid werd ingegaan op waar je in het vliegtuig zit en hoe ze je konden bereiken mocht er toch een geval bekend werden op de luchthavens of in hetzelfde vliegtuig. De snelheid van de Marokkaanse security was ook wat minder snel dan je op Schiphol gewend bent. Het was inmiddels een uur of 24:00 en na 8 uur reizen hebben we nog zo’n anderhalf uur in de rij moeten staan. (kan je nagaan als er meer dan 1 vliegtuig land per dag..) Geluk wel dat dan alle bagage zo van de band te plukken, nou ja behalve het onderstel van de kinderwagen, die bleek niet meegekomen te zijn…
De rit van de luchthaven naar het resort ging gelukkig vrij soepel. De eerste 30 minuten een mooi stuk asfalt en daarna een minuut of 10 hobbel-de-bobbel onverhard door de woestijn. Snel de kamersleutel gehaald en op naar het huisje. Joost, Mirelle en Leon hadden een mooi optrekje vlakbij de receptie, restaurant, etc. Wel zo makkelijk natuurlijk! Voor de rest was het even schrikken: Het huisje het meest ver weg op een heuvel waar ook nog geen trappen waren maar een zandpad. De bagage was wel een eind al weggebracht, maar de laatste heuvel is toch even slepen zo’n koffer!
De eerste dag was er inderdaad weinig wind, te weinig om te surfen. Lekker een dagje kunnen acclimatiseren en uitrusten van de vlucht. De volgende dag stond er erg veel wind, maar wel uit hele andere richting die men gewend is daar. Geen (koel) zeewindje maar een warme föhn rechtstreeks uit de Sahara! Dit resulteerde in een wat vlagerige wind, maar door de richting was de main surfspot voor het resort een golf loze speedspot geworden! En… omdat veel kiters met pal aflandige wind niet varen ook nog eens het domein van de windsurfer, kicken! (Dakhla is een kitesurf-spot pur-sang en het windsurfen komt er een beetje op een tweede plek)
In de middag kwam er ook nog eens een zandstorm over. De hele wereld kleurde zandkleurig geel, heel raar! Het zicht werd zo slecht dat we zelfs van het water af moesten. De rescue boten konden de veiligheid niet meer garanderen. Bart was op dat moment aan de overkant aan het surfen en is uiteindelijk toch maar even met de boot mee terug gekomen.
Na een lekkere surfsessie is in het Attitude resort goed te eten en hier kun je ook wel merken dat het echt een sportresort is en niet het soort all-inclusive dat je kent van veel andere (kust)steden. Het eten is er erg gevarieerd en voornamelijk gezond. Veel tajine gerechten, salades, groenten, gestoofd vlees en versgebakken vis. Wel jammer dat ze geen kapsalon hadden! Het drinken was niet all-in, maar kon los besteld worden. Een biertje was afhankelijk van merk tussen de 3,50 en 6,00. Niet heel goedkoop dus, maar na een middag surfen smaakt hij wel extra lekker!
Na de eerste surfdag hebben we eigenlijk elke dag goed kunnen surfen. Er stond voldoende wind, uit de juiste richting. Niet te hard, niet te zacht. Eigenlijk voor iedereen wel wat wils om lekker op zijn/haar niveau te kunnen varen. Jeroen heeft lekker freestyle tricks geoefent. (iets met gecontroleerd katapulten, maar dan in de lucht). Anouk heeft veel waterstarts geoefend en dat ging ook steeds beter. Voor Mirelle was het, als jonge moeder, even geleden dat ze op de plank heeft gestaan. Dit ging ook weer als vanouds en eigenlijk vanaf de eerste rak lekker in de voetbandjes in plane! Joost en ik hebben weer lekker heen en weer geknald en de gijpjes geoefend welke inmiddels toch wel een succesrate hebben van 80%! En Bart is nu een expert in waterstarts. Hij begon zonder waterstart ervaring en na 2 dagen oefenen vaarde hij aan het eind van de week zonder ophaalkoord aan z’n giek! ( en nee, je kon er niet staan ) Ook Leon had het naar z’n zin in de warmte en heeft z’n eerste vliegvakantie er op zitten.
En omdat de website in kleur is, ook nog een paar beelden!
